in 1955 begon Pontiac met het produceren van een OHV V8 motor. Beginnend bij 287 CID, groeide deze elk productie jaar verder. Eerst naar 316 CID in 1956 door de boring te vergroten, 347 in 1957 door de slag te verlengen, 370 in 1958 door wederom de boring te vergroten tot slot 389 in 1959 door een langere slag. Het vermogen groeide dan ook elk jaar, en doordat er elk jaar een andere cilinderinhoud was, zijn er dus ook vrij weinig van iedere specifieke motor nog onderdelen verkrijgbaar.
Toen Pontiac in 1963 stopte met het gebruik van de aluminium 215 CID Buick V8 in de Tempest, creëerde het zelf een kleine V8 door de 389 te voorzien van een veel kleiner 3.78 inch boring. De motor had 336 CID maar werd de 326 CID genoemd. Toen in 1965 GM stelde dat de motor niet groter mocht zijn dan 330 CID werd de boring verkleind naar 3.72 inch en was het werkelijk een 326 CID motor, die tot 1967 in de Tempest en Firebird werd gebruikt.
In 1967 kwam de 400 CID uit als opvolger van de 389. Geproduceerd tot 1979. Met een boring van 4.1225 inch en een 3.75 inch slag was deze motor mooi in balans tussen koppel bij laag toerental en vermogen bij hogere toerentallen. Het was dan ook een populaire performance optie voor verschillende auto’s. de 400 is nog steeds populair en voor deze motor worden dan ook nog steeds aftermarket onderdelen geproduceerd. Niet op de schaal als voor Ford Chrysler en Chevrolet, maar er is wel keuze uit meerdere producten, in tegenstelling tot de meeste andere motoren van Pontiac of andere GM fabrikanten behalve Chevrolet.
Ook Pontiac begon aan een 350 CID motor. Alhoewel de boring van 3.85 inch en de slag van 3.75 inch het in feite een 354 CID motor maakte. Weer is er behalve de naam vrijwel niets identiek aan de andere 350 GM motoren. De motor werd vanaf 1968 tot 1974 gebruikt in Tempest, Firebird en GTO’s.
Eind jaren ’70 produceerde Pontiac nog de 301 en 265 CID motoren. Deze motoren hebben weinig te maken met performance en zijn dan ook niet populair in onderdelen of aftermarket producten.
Pontiacs big blocks worden de “large journal V8’s” genoemd. De 421 kwam in 1961 uit en werd door de 428 opgevolgd in 1967. Met vermogens rond de 350 pk was deze motor uitermate geschikt voor Pontiac’s mid size en full size sedans. In 1970 werd de 428 opgevolgd door de 455 CID.
De 455 CID motor had een boring van 4.155 inch met een slag van 4.21875inch slag was ook deze motor onder-vierkant en had uiteindelijk 458 CID. Ook deze motor had voor drag racen te lijden onder het karakter van de hele lange slag. Hoewel deze snel waren bij vertrek was de lange slag simpelweg ongunstig voor hogere toerentallen.
De sterkste motor was de 455 SD (Super Duty) met extra dikke wanden en 4 bolt main caps. Deze motor werd onder andere in de Formula Firebird geleverd. Hoewel het vermogen in het midden van de jaren ’70 zeer conservatief was, is van deze motoren een hele sterke motor te maken.