In 1949 startte Oldsmobile met het produceren van de eerste OHV V8 (Over Head Valve, flatheads waren voor deze tijd de regel.) van het GM concern. De eerste generatie, geproduceerd tot 1964. De eerste Rockets, de 303 en 324 CID motoren werden tot 1957 gebruikt in de diverse Oldsmobile auto’s later kwam de 371 CID uit welke ook als een 3x2 barrel “Golden Rocket” werd aangeboden. Opgevolgd door de 394, welke met de “Sky Rocket” en “Starfire” ook enkele performance versies had, was de laatste motor van de eerste generatie. Er zijn van deze motoren vrijwel geen onderdelen meer verkrijgbaar waardoor men op swap meets en bij verzamelaars naar onderdelen moet zoeken voor de zeldzamere onderdelen.

De 2^e generatie was een langdurig geproduceerde serie V8 motoren die zowel small blocks als big blocks bevatte van 330, 400, 425 en 455 CID.  De 330 kwam in 1964 op de markt, gevolgd door de 400 in 1965. De 400 was de motor die de bekende Olds 4-4-2 aandreef. De eerste 400’s van ’65 tot ’68 was net over-vierkant, de boring was 4 inch en de slag 3.975 inch. Latere 400’s hadden een boring van 3.87 inch en dezelfde slag als de 425 en 455, namelijk 4.24 inch. Dit maakte de latere 400’s minder aantrekkelijk omdat het verloop van de vermogenskromme niet echt geschikt was voor een muscle car.

De 425 CID motor wordt beschouwd als misschien wel de beste Olds motor. Met een boring van 4.126 inch en een slag van 3.975 inch was deze motor mooi in verhouding. Alleen tussen 1965 en 1967 gemaakt, kwam deze motor niet voor in de muscle car strijd van eind jaren ’60.

Hoe anders de Olds 455 is ten opzichte van de Buick wordt duidelijk als je bekijkt dat de Olds 455 onder-vierkant is. Met een slag van 4.25 inch en een boring van 4.126 inch waren deze motoren enorm krachtig bij lage toerentallen. De lange slag beperkte wel het toerental van de motor. De 455 maakte faam in de Hurst/Olds auto’s van begin jaren ’70.

Net zoals Buick begon ook Oldsmobile 350 CID motoren te maken, en weer hadden deze motoren behalve de cilinderinhoud weinig overeen met de andere 350’s van GM. De motor had een flinke boring van 4.057 inch en een slag van maar 3.385 inch, waardoor deze motor vrij gemakkelijk toeren kon maken. Geproduceerd van 1968 tot en met 1980 was dit een van de succesvollere Oldsmobile blokken.

De opvolger van de Big Block 455 was een Smaal Block 403 CID motor met een boring van 4.351 inch en de standaard slag van 3.385 inch. Door de enorme boring waren de cilinders siamees geboord, net zoals chevy’s 400 small Block. Ook deze motor heeft last van oververhitting doordat er geen koelvloeistof tussen de cilinders door stroomt.

Voor een korte periode produceerde Oldsmobile de 260 CID V8, alleen verkrijgbaar met een 2 barrel carburateur. Deze werd al snel opgevolgd door de 307 CID motor in 1980. Met een 3.8 inch boring en 3.385 inch slag was dit een motor die door bijna alle GM bedrijven werd gebruikt en tot 1990 werd geproduceerd. Deze motor was altijd uitgerust met een Qaudrajet carburateur, meestal de CCC (Computer Controlled Carburator). Met 140 pk was deze motor standaard niet erg hoog vermogend, maar zelfs in zwaardere sedans kwam deze motor redelijk uit de voeten door over voldoende koppel te beschikken. Door op deze motor een Holley carburateur te monteren en headers met open dempers kan er van deze motor in standaard vorm toch een hele aardige motor gecreëerd worden. Dit was de laatste motor die exclusief door Oldsmobile werd ontwikkeld. Olds stapte over op chevy’s small Block V8 en Cadillac’s Norhstar motoren.